O principio mesmo de lanzar inspírase no xesto ancestral do cazador.
O lanzamento de peso ten a súa orixe na mitoloxía grega, onde Homero describe aos lanzadores de pedras. O primeiro evento oficial disputouse nos Estados Unidos en 1876. O peso que se lanza é de 16 libras (7,257 quilogramos), tomando como referencia a bala de canón, e a técnica de lanzamento evolucionou entre a posición fixa, ao lanzamento con toma de impulso. A idea é lanzar a bóla o máis lonxe posible dun círculo que ten unha liña que non se pode exceder situada na área de lanzamento.
O lanzamento de disco é a proba atlética mellor descrita polos gregos. As técnicas para o lanzamento e os distintos discos explícanse na Ilíada. O sós era un disco cun orificio polo que pasaba unha corda, mentres que o diskos era plano, feito de pedra ou bronce. A disciplina desenvolveuse nos Estados Unidos ao final do século XIX. En 1907, o peso do disco masculino fixouse en 2 kg e un diámetro de 22 cm.
Atopáronse rastros de lanzamento de martelo nas antigas lendas celtas que datan de 829 a.C, e durante a Idade Media, onde o verdadeiro martelo de ferreiro substituíu ás artes rústicas da Antigüedade. Do mesmo xeito que outras disciplinas de lanzamento, o martelo evolucionou ao longo dos séculos, tanto na forma como no peso. Hoxe en día, para os homes, a bóla de aceiro pesa 7,257 quilogramos (16 libras) e está conectada a un cable de aceiro cun mango. Autorizado a competir só a partir de 1995, as mulleres lanzan un martelo de 4 kg.
A xavalina, ferramenta de caza utilizada polas civilizacións antigas, e tamén unha arma usada por moitos exércitos da antigüedade, está na orixe da disciplina de lanzamento de xavalina. Hércules considérase que foi un dos primeiros lanzadores de xavalina. A proba figuraba no programa dos Xogos Olímpicos Antigos. Cara a 1780, os escandinavos adoptaron e desenvolveron a disciplina. A xavalina, mesmo, converteuse nun símbolo da independencia nacional en Finlandia. As marcas han ir aumentado de maneira constante durante os séculos, tanto é así que a xavalina foi redeseñada varias veces na década de 1980 para controlar a seguridade e reducir o tempo de voo. A pesar destas medidas, os incidentes seguen producíndose hoxe en día. En 2007, os atletas Roman Sebrle e Salim Sdiri foron alcanzados accidentalmente por unha xavelina durante as reunións.
Lanzamento de peso
Lanzamento de disco
Lanzamento de martelo
Lanzamento de xavalina
No hay comentarios:
Publicar un comentario